Een bijzondere dag en een van de absolute hoogtepunten van onze reis, we bereikten de 80ste breedtegraad noord en tourden tussen de ijsschotsen bij de ice edge.
29 juni
Het beloofde een bijzonder dag te worden. Vandaag zouden het dichtste bij de Noordpool komen in ons hele leven. Nooit zullen we nog noordelijker komen dan die dag.
Vlakbij de ice edge.
Het moment dat we over de magische lijn
van 80° Noord gaan.
80° Noord
Vandaag was de dag dat we de 80ste breedtegraad noord zouden bereiken.
De 80ste breedtegraad noord is een breedtecirkel die 80 graden ten noorden van het equatoriale vlak van de aarde ligt in het noordpoolgebied. Het doorkruist de Atlantische Oceaan, Europa, Azië, de Noordelijke IJszee en Noord-Amerika.
Iedereen die in het Noordpoolgebied reist wil deze magische lijn bereiken. De Noordpool begint officieel bij 90 graden noord, maar daar kun je met een schip onmogelijk komen door het pakijs. Deze gedenkwaardige gebeurtenis verdient een certificaat ondertekent door kapitein en de expeditieleider.
Mijn 80° Noord certificaat ondertekend door de kapitein en de expeditie leider.
Op weg naar de ice edge
Rond 9 uur ’s morgens bereikten we de 80ste breedtegraad noord, maar we waren al uren eerder opgestaan. Ik was al om 4:30 wakker en toen ik achter het gordijn gluurde zag ik grote ijsschotsen onder ons raam voorbij dobberen. Een half uur later stonden we op dek te genieten van de vrieskoude lucht en het adembenemende uitzicht. We waren helemaal alleen aan dek, alle passagiers sliepen nog, en we hadden het rijk alleen. Dit was het landschap waar we van gedroomd hadden en wat we zo graag wilden zien. We hoorden alleen het zachte ronken van de motoren van het schip en het breken van het ijs tegen de boeg.
De ice edge
Zoals we al gewend waren in deze regio, klaarde het weer in korte tijd weer op, verdween de laaghangende bewolking en kwam zelfs de blauwe lucht weer tevoorschijn. Wij waren vandaag als eerste groep aan de beurt om in de zodiac te stappen voor een tocht tussen de ijsschotsen en langs de ice edge. Onze gids was niemand minder dan onze expeditieleider Tomski. Hij vertelde dat de reden waarom we de omvaart om Spitsbergen niet konden maken hier voor ons lag. Het ging om een stuk van slechts 16km waar we met de MS Fram niet doorheen konden varen vanwege de ijsdichtheid.
Het was onbeschrijfelijk mooi om langzaam met een rubberboot zo dicht langs de ijsschotsen te varen, ze te kunnen aanraken, en ze zacht te horen kraken als ijsblokjes in een drankje. De schoonheid van dit ijzige landschap is volkomen overweldigend.
Aan het eind van onze tocht zat de hotel manager en een aantal crewleden op ons te wachten in een zodiac boot met warme chocolademelk met Baileys. Als afsluiter voeren we tot onder de boeg van het schip wat een mooi plaatje opleverde.
De rest van de dag
De lucht betrok weer net zo snel als hij die ochtend was opgeklaard en de andere groepen moesten het zonder blauwe lucht doen tijdens hun tour. Wij gingen ondertussen lunchen en vermaakten ons ’s middags met de verschillende lezingen.
We hoefden niet ver te varen voor de bestemming van morgen en omdat het weer mistig werd, bleven we de avond en nacht stilliggen. We hadden uitzicht op het eenzame graf van wat waarschijnlijk een pelsjager is geweest, en een rendierstel dat urenlang in de sneeuw lag voordat ze al grazend langzaam verdwenen.
