’s Morgens gingen we aan land in de kleine baai Faksevågen, waar we de polar plunge zouden doen in het ijskoude water. Na middernacht doemde er een gletsjer op uit de mist.
Faksevågen in de groene cirkel
op de Vessel Finder app.
Het dagprogramma van 30 juni.
30 juni
We hadden de nacht in de mist doorgebracht en pas toen het ’s morgens begon op te klaren zagen we dat we in een kleine baai lagen, Faksevågen. Hier zouden we in de loop van de ochtend aan land gaan. De weersomstandigheden waren zodanig verbeterd dat er werd omgeroepen dat er die ochtend ook een polar plunge mogelijk was voor wie wilde. Ik had me thuis al voorbereid om te gaan pootjebaden in de Noordelijke IJszee en ik had mijn waterschoenen meegenomen.
We gingen op de gebruikelijk wijze met de zodiac boten aan land en maakten een wandeling over het kiezelstrand en het ijs. Het liep niet echt gemakkelijk en Alex zakte op de terugweg met zijn been in een zinkgat in de sneeuw en ik gleed uit toen ik hem te hulp wilde schieten. Gelukkig had niemand zich bezeerd en we konden er hartelijk om lachen.
Polar plunge
Eindelijk was het moment aangebroken om het water van de Noordelijke IJszee in te gaan. De watertemperatuur was 1,5°C en de luchttemperatuur 2,2°C en er dreven ijsschotsen in het water. Eerder deze week was ons verteld dat je het in zulk koud water hooguit 10 minuten volhoudt voordat je het bewustzijn verliest.
Wij waren de laatste groep aan land en van onze groep waren wij de enigen die de moed hadden om het water in te gaan. We trokken onze winterkleding uit en stapten in het ijskoude water. Het water was zo koud dat we na de eerste schok binnen enkele seconden eigenlijk niks meer voelden. Geen kou, geen pijn, alleen een tinteling van de huid die eigenlijk niet onplezierig aanvoelt.
Aangezien ik aan Spondiloartrite lijd leek het me verstandiger om het bij polar pootjebaden te houden en geen duik te nemen in het ijskoude water, al had ik dat eigenlijk wel gewild. Maar we hebben het toch maar gedaan en we hebben allebei het polar plunge certificaat gekregen! We kregen een privè zodiac terug naar het schip waar aan dek de bbq aanstond en we werden getrakteerd op (vegetarische) hamburgers.
Mijn polar plunge certificaat ondertekend door de kapitein en de expeditie leider.
In de mist
’s Middags vermaakten we ons met de lezingen, maakten foto’s van de verschillende ruimtes in het schip en rustten we uit. Helaas ging de wolkenobservatie aan dek weer niet door omdat er opnieuw mist kwam opzetten. Van de scenic sailing kwam dus ook niets terecht. Het lukte me nog net om een groep zeekoeten (of waren het toch pinguïns?) en een paar meeuwen op een ijsschots te fotograferen voordat de mist ons opslokte. We gingen op weg naar een gletsjer die we rond middernacht vanaf het schip zouden kunnen zien, als het weer mee zat natuurlijk.
De gletsjer Bråsvellbreen
We voeren verder naar het zuiden op weg naar de gletsjer Bråsvellbreen die we, als de mist zou optrekken, rond middernacht vanaf het schip zouden kunnen zien. De meeste passagiers hielden het na het avondeten voor gezien en we stonden weer aan dek met hetzelfde groepje volhouders die we dagelijks buiten tegen kwamen. Het schip voer langzaam en het zicht was zo slecht dat we alleen konden zien waar we vlak langs voeren. Af en toe klaarde het iets op en zagen we een melkachtige zon door de wolken schijnen en er was ook een hele tijd een mistboog te zien. Die ontstaat net als een regenboog als waterdruppels door de zon worden beschenen. Omdat bij mist de druppeltjes heel klein zijn is de boog heel flets van kleur, bijna wit. De mist lag als een dikke deken over de zee en over het landschap, mooi, stil en ondoorzichtbaar als het perfecte scenario voor een horrorfilm.
Tegen middernacht kwamen we in de buurt van de gletsjer op het Nordaustlandet eiland, de Bråsvellbreen. Deze gletsjer heeft een ijsrand van 24 meter hoog en een lengte van maar liefst 180km en heeft daarmee de langste gletsjerrand op het noordelijk halfrond. De 45 kilometer lange stroom mondt aan de zuidkust van het eiland uit in zee.
Stapvoets voeren we verder, we tuurden of al iets zagen, maar als verrassing kwamen er twee walrussen voorbij drijven in de mist en eentje zwaaide nog naar ons ook! Uiteindelijk doemde de gletsjer op uit de mist, we zagen een muur van ijs en verschillende watervallen die in zee storten. Een prachtig gezicht waar we een tijdje van hebben kunnen genieten voordat we weer verder voeren.
