Een landing in een prachtig landschap, een torenhoge klif, een jagershut, en een luchtaanval van een agressieve vogel.
Onze route naar Gnålodden op
de Vessel Finder app.
Gnålodden
We hoefden maar een klein stukje te varen om bij onze volgende bestemming te komen: Gnålodden in de Hornsund Fjord. Gnålodden is een mooie landing site met torenhoge kliffen met duizenden broedende drieteenmeeuwen en zeekoeten. De naam van deze plek is afgeleid van het vele lawaai dat al deze vogels maken. Gnål betekent namelijk “zeuren” in het Noors. De jagershut aan de voet van de klif is beroemd als de plek waar de eerste vrouwelijke pelsjager van Svalbard, Wanny Wolstead, rond 1930 verbleef.
Voor wie meer wil weten over het harde bestaan van de pelsjagers in de vorige eeuw kan ik het boek Een vrouw in de poolnacht van Christiane Ritter aanraden.
We gingen aan land en konden over het strand wandelen en een flink stuk naar boven hiken om de vogelkolonie van dichterbij te bekijken. Het was ontzettend stijl en er stond een harde koude wind dus zijn we niet helemaal naar boven geklommen.
Flora
Ondanks het barre klimaat en de korte, frisse zomer telt Svalbard toch meer dan 190 verschillende soorten planten, algen en mossen niet meegeteld. We stonden er versteld van hoeveel groen we op deze landing site tegenkwamen. De planten worden niet hoger dan 10 cm dus is het op panoramische foto’s niet goed te zien hoeveel en groeit en bloeit. Vooral het groene mos hier viel op, dat hadden we op andere plekken niet gezien. De schattige roze bloemetjes (Saxifraga) kwamen we op veel plekken op Svalbard tegen.
Eidereend
Luchtaanval
Naast meeuwen en zeekoeten was er ook een broedplaats van Kleine Jagers. Dit zijn vogels die voornamelijk langs de Scandinavische kust leven en rond IJsland en Svalbard. Zoals de naam al aangeeft zijn het jagers en rovers. Ze verdedigen ook fanatiek hun broedplaats en nest tegen vijanden. Er was dan ook door het expeditie team met gekleurde pylonen aangegeven waar we niet mochten komen om de broedplaatsen te beschermen. Ondanks dat hij het goede pad gekozen had, en niet in verboden gebied liep, werd Alex toch het doelwit van een overijverige Kleine Jager die blijkbaar aanstoot had genomen aan zijn ijsmuts. Het beestje pikte dwars door zijn muts heen, waarop Alex het op een lopen zetten om de luchtaanval te ontwijken. Een van de gidsen kwam gelijk aan rennen en wees welke kant hij op moest rennen om van de vogel af te komen. Wat hij niet zag omdat hij het ondertussen op een lopen had gezet en daardoor de verkeerde kant op ging. Ik zag het allemaal gebeuren en zette natuurlijk mijn fototoestel op burst-modus om het zo goed mogelijk te kunnen vastleggen. Gelukkig liet de vogel hem verder met rust en heeft Alex geen verwondingen opgelopen. Wat hebben we erom gelachen!
Laatste avond aan boord
Het was alweer onze laatste avond aan boord. De volgende ochtend zouden we vroeg in Longyearbyen aankomen en van boord gaan om terug te vliegen naar Oslo.
We dronken ’s avonds nog een cocktail in de Observation Lounge en keken naar het landschap dat aan ons voorbij trok. Eenmaal in onze hut keken we nog een keer naar de middernachtzon want morgen zou het allemaal een prachtige herinnering zijn.
We wisten nog niet dat het de volgende dag allemaal anders dan gepland zou lopen.
