Op de landtong Torellneset maakten we kennis met een kolonie walrussen, ongemakkelijke maar heel sociale dieren die het hele jaar in Svalbard te vinden zijn.
Na een prachtige zodiac tour langs de Negribreen gletsjer en de panoramische tocht door het nauw van Heleysundet, stond er vandaag nog een landing op het programma. We zouden met de zodiac boten aan land gaan op Nordaustlandet, het op twee na grootste eiland van Svalbard om een walruskolonie te bekijken. Nordaustlandet wordt van Spitsbergen gescheiden door de Straat van Hinlopen. Waarschijnlijk vernoemd naar weer een Nederlander, Tymen Jacobsz Hinlopen, een van de leiders van de Noordsche Compagnie, het Nederlandse kartel voor de walvisvaart.
op de Vessel Finder app.
De tocht naar de landingssite Torellneset leverde weer mooi plaatjes op. Het onherbergzame landschap van Svalbard blijft ons boeien. Iedere keer is de lichtval weer anders en worden we verrast door besneeuwde heuvels, een gletsjer of een grote groep voorbij vliegende vogels. Ik sta er versteld van hoeveel vogels er in de zomer op Svalbard te vinden zijn. Onze vogelkenner aan boord van het expeditieteam wist ze allemaal bij naam te noemen.
Walrussen
We gingen aan land op Torellneset, een landtong aan de zuidwestkant van Nordaustlandet waar een grote walruskolonie te vinden is.
De walrus is een van de inwoners van Svalbard die je het hele jaar door kunt tegenkomen. Ze liggen graag op ijsschotsen, maar in de warmere maanden kun je ook walruskolonies tegenkomen op stranden, of kleine eilandjes. Walrussen zijn heel sociale dieren en liggen altijd heel dicht op elkaar, wat een hoop gekibbel en geduw met zich meebrengt.
Walrussen zijn erg kieskeurig als het op hun rustplaatsen aankomt, als ze eenmaal een goede plek hebben gevonden blijven ze daar dan ook voor langere tijd. Dat weten de expedieteams van de cruiseschepen ook, dus zijn het geliefde plekken om aan land te gaan en deze kolossen van dichterbij te bekijken, maar wel altijd op gepaste afstand om de dieren niet te verstoren.
Een volwassen mannetje is ongeveer 3,5 meter lang en weegt ongeveer 1500 kg, terwijl de vrouwtjes ongeveer 2,5 meter lang worden en ongeveer 900 kg kunnen wegen. In het water zijn ze een stuk sneller dan op het land, en ze kunnen agressief zijn en zelfs boten aanvallen. Een rubber zodiac boot is niet bestand tegen een aanval van walrus met zijn slagtanden. Toen we na de landing terugvoeren naar het schip spotten we een walrus in het water niet ver bij ons vandaan. Onze schipper gaf flink gas en zorgde dat we bij hem uit de buurt bleven.
Bij de landing kregen we instructies dat we stil moesten zijn en op een bepaalde afstand van de dieren moesten blijven. Er waren een paar walrussen in het water die ons goed in de gaten hielden. Verderop lag de kolonie te rusten en te bekvechten. Het leek wel of er iedere keer een golf door de kolonie ging en ze lagen nooit lang stil.
Ze maakten een heel scala aan ongemakkelijk klinkende geluiden wat nog het meeste op grommen of een soort van blaffen leek.
